Wie is er het schaap?

Bot gereedschap

Een tijdje geleden moest ik op mijn werk iets ophangen en moest hierbij gebruik maken van boren en het boormachine. Voor mij geen enkel probleem!
Op zoek naar de juiste boren: een ijzerboor en een betonboor.
Maat genomen en boren maar! Ja ja. Dat was de bedoeling!
Er was geen doorkomen aan!
De boren waren bot. Niet 1 maar meerdere boren. Ze werden met momenten blauw in plaats van staalgrijs.
Zelfs mijn collega die een paar muren verder zat kwam eens kijken wat ik allemaal aan het doen was.
Zich afvragende waar ik mee aan het boren was, antwoordde ik hem netjes: met een botte boor!

Ik zelf wilde de boren weggooien. Maar mijn collega wilde dat ik ze bij hield zodat ze eventueel nog geslepen konden worden zodat we ze opnieuw kunnen gebruiken.
Je zou zelfs kunnen denken: bot gereedschap is veilig gereedschap want je kunt je er toch niet aan snijden.
Klopt! Helaas heb ik mogen ondervinden dat bot gereedschap toch niet zo veilig is. Getuige hiervan is het litteken van een grote brandblaar op mijn been.
Ik stond op een ladder en na het boren en vaststellen dat die boor ook bot was, hield ik het boormachine naar beneden gericht en raakte mijn been. In eerste instantie heb ik de pijn niet gevoeld. Pas de volgende dag kwam ik tot de ontdekking dat de hete botte boor een brandblaar ter grootte van een euro had aangericht op mijn been. Gelukkig is dit genezen. En het litteken helpt me herinneren aan deze wijze les:

Een werktuig is alleen bruikbaar als het in de juiste staat is. Een botte boor of bijl moet aangepakt worden, en zo is dat ook met ons. Een goede vakman houdt zijn gereedschap in vorm. En dat doet God ook.
Als God je op het aambeeld of op de slijpsteen gaat leggen, wees dan dankbaar. 

Ik wilde de boren weggooien. En is het niet zo dat we in de maatschappij mensen afschrijven als om de onnozelste redenen niet voldoen. Bij God niet. Hij schrijft niemand af! Bij Hem zijn we van kostbare waarde! Voor Hem ben je van betekenis en  Hij vindt dat je nog steeds de moeite waard bent om gerepareerd te worden. 

Een derde les die ik mocht leren met de hete botte boor is als mens wil je van betekenis zijn en van waarde zijn. Je doet je best maar het lukt niet, anderen willen het niet zien, willen het niet erkennen en je vecht nog harder. Doet nog meer je best om toch maar die erkenning te krijgen. De frustraties stapelen zich op.
Ze lopen heet aan om het spreekwoordelijk te zeggen. Wanneer iemand hen dan wel wil gebruiken voor waartoe ze bestemd zijn moet je niet verbaasd kijken als die opgekropte frustraties er uit komen.
Je verbrandt je als het ware.
Ik mocht leren dat ik die boor mocht laten afkoelen op een veilige plaats zodat ze door de juiste vakman opnieuw geslepen kan worden, waardoor ze weer mag functioneren zoals ze bedoeld is door de maker. 

"Maar als je een botte bijl niet slijpt,
moet je veel te veel kracht zetten:
het is beter met wijsheid te werk te gaan."
Prediker 10 : 10

Nadenkertje

Wanneer je zeeziek bent tijdens een storm,

kan je het best uit de boot stappen

en over het water wandelen.

Papa, waar is het licht gebleven?

Jonge kinderen kunnen ooit van die 'rare' vragen stellen.
Als kind was ik niet anders. Zo stelde ik op een avond, vlak voor het slapen gaan, de vraag: "Papa, waar is het licht gebleven?". Voor die keer dat mijn vader me naar bed bracht was hij natuurlijk niet voorbereid op zulk een vraag.
Zijn antwoord was dan ook kort en krachtig: "In de koelkast! Als het donker is en je zoekt het licht, kijk dan maar eens in de koelkast." Nu weet ik ondertussen heel het verhaal van de zon die in een baan rond de aarde gaat enz. Maar die man had gelijk!!!

Heb je jezelf al eens afgevraagd wie er nu voor wie wegloopt? Het licht voor het duister of het duister voor het licht?
Als je gaat slapen en het is al donker op de slaapkamer. Doe dan eens het licht aan op de gang. Wat gebeurd er dan?
Fascinerend om te zien dat het duister wijkt voor het licht! Niet omgekeerd.
Het duister is bang voor het licht.

Was het niet even zo dat Christus, die als het licht beschouwd wordt, ook afdaalde in de duisternis?
En dat de duisternis geen vat op hem kreeg? Had het duisternis geweten dat het sterven van Jezus er voor zou zorgen dat Hij hierdoor in hun 'hol' terecht zou komen, hadden ze hem nooit gekruisigd.
Nee, het Licht heeft geen angst van het duisternis. Het is de duisternis die angst heeft voor het Licht.

Waarom zeggen we dan als christen dat God ons schuwt als we dingen verkeerd gedaan hebben?
Zijn wij het niet, die dingen verkeerd gedaan hebben, angst hebben van God, juist omdat we iets verkeerd gedaan hebben?

Vermenigvuldiging

Als je het verhaal van de 'Wonderbare Spijziging' hoort en leest, dan beginnen mijn oogjes te fonkelen. Whauwh! Wat een wonder!
Gevolgd door een zucht en bedenking: Waarom zien we dit wonder de dag van vandaag niet meer?
Maar wil ik het wel zien?!

Er zijn situaties in ons leven waar we de ogen voor sluiten omdat we het niet aankunnen of omdat het ons gewoon koud laat of geen tijd voor hebben enz.... We kunnen niet alles aan en moeten selecteren.
Maar wanneer we zeggen dat er bepaalde sitauties zijn die niet (meer) voorkomen, hebben we onze ogen er dan wel voor geopend?

Er is een vaststaand feit dat als je in zee een klein ijsbergje ziet drijven, dat er onder het water nog een veel grotere ijsberg mee drijft, waar je meer op je hoede voor moet zijn dat voor wat je ziet!
Zo mocht ik een aantal weken geleden een 'topje' van een ijsberg in Afrika zien!

Een kleine voorgeschiedenis: 
In Burkina Faso zijn Noël en Manja Soetaert actief met het project Pan-Bila.
Zij organiseren, samen met een hele groep enthousiaste medewerkers en vrijwilligers, ieder jaar een kamp.
Op de laatste dag van het kamp...

"De zondagvoormiddag hadden we een dienst als afsluiting op het kamp. Er werd een omhaling gedaan voor de armen van een kerk. Een kind had er een snoepje geofferd. Dat werd per opbod geveild. Na een aarzelende start werd het snoepje van 5 CFA uiteindelijk geveild aan 1.000 CFA (1,5 Euro). Het kind die dat snoepje heeft gegeven had niets anders, het was haar enig bezit, geld had ze niet, maar ze gaf dat snoepje en het bracht tweehonderd keer meer op. Is dat niet geweldig?"

Ik weet nu zeker dat een wonderbare vermenigvuldiging vandaag de dag nog steeds kan gebeuren, voor zij die het willen zien.

Wil je meer weten over het project van de familie Soetaert surf dan eens naar www.panbila.com of www.tearfund.be
of voor enkele video beelden: Pan-Bila

Hoe een jonge fuut je toch dingen kan leren!

Deze namiddag ging mijn man fietsen met de hond. Toen hij terug kwam vertelde hij dat er op de grintweg naast de zandgroeve een watervogel zat waar hij naast kon gaan staan maar niet wegliep.
Direct gaat er bij mij een alarm af: jonge vogel - najaar - niet lopen = vogel in nood!
Een doos gezocht en we zijn er met de auto naar toe gereden. Hopelijk komen we op tijd om hem/haar te vinden zodat we de watervogel naar het Natuurhulpcentrum in Opglabbeek kunnen brengen.
En ja hoor! Het pluizebolletje zat er nog. Deed geen enkele aanstalte om weg te willen rennen. Alleen zijn snavel ging langzaam open met een poging om gevaarlijk over te komen. Wat helaas geen indruk maakte op ons.
Op het eerste zicht geen verwondingen. In de doos en op weg naar Opglabbeek.
In het Natuurhulpcentrum aangekomen kregen we raar maar goed nieuws. Het bleek een jonge fuut te zijn en we kregen direct de eer hem terug vrij te laten. Fuuten kunnen, eenmaal ze op het droge zijn, niet meer wegvluchten. Ze kunnen enkel zwemmen en vliegen, niet waggelen als een eend!
Na een kleine check-up is hij gezond verklaard. Moeder fuut had hem/haar goed van voedsel voorzien en kon met een gerust hart terug op het water van de zandgroeve terug gezet worden.
Wij weer terug naar het noorden van Limburg met een raar maar speciaal gevoel en blij dat alles goed zou komen.
Wie had daar nu aangedacht: een watervogel op een grintweg die 2m hoger dan het water lag en nog eens 5 m in afstand van het water. Hoe die daar gekomen is weten we niet. Waarom hebben we het niet eens geprobeerd om het op het water te zetten. We hoorden in de verte nog fuuten.
Mijn man zegt in de auto: "Dat ik niet slim ben, weet ik. Ik had toch gedacht dat je slimmer was." We waren aan het gekken dus hij zei dit ook met een lach.
Mijn reactie:" Sorry schat, dat ik ook nog mijn leermomenten heb. Je kan maar iets leren als je iets niet weet!". We herkennen nu een jonge fuut. En we hebben geleerd dat een fuut niet kan lopen op het droge en dat als je fuut op het droge tegen komt en die geen zichtbare verwondingen heeft je best naar het water brengt.
Eenmaal terug aan het water is de jonge fuut weer herenigd met zijn familie. *snik*

Uiteindelijk, na 2 uren, waren we weer opweg naar huis terwijl het probleem al op een minuut opgelost had kunnen worden!
In mijn leven ervaar ik regelmatig dat God mij, ons, ooit een hele omweg laat maken om tot ons doel te komen en dat ik me afvraag: ' God waarom kon U mij toen niet direct rechts laten afslaan? Had heel wat tijd en moeite bespaart!' Wanneer ik dan achterom kijk zie ik dat Hij mij op die omweg dingen geleerd heeft, mij dingen eigen gemaakt heeft die nodig gaan zijn op de weg voor mij. Wanneer Hij mij direct rechts had laten afdraaien zou ik nooit dat hebben kunnen leren en toepassen op de weg voor mij. Je bent nooit te oud om iets te leren!

Keuzes maken

Keuzes maken in het leven, het is niet altijd gemakkelijk. En dan denk ik dat ik dat nog zacht uitgedrukt heb.
Wat je ook kiest het heeft altijd gevolgen. Daarom is het belangrijk op voorhand zo goed mogelijk de gevolgen te overlopen.
Wat we misschien te weinig beseffen is dat we in België de vrijheid nog hebben om te mogen kiezen.
Ik ben een vrouw en dat kan in veel landen al een beperking zijn om te mogen  kiezen.

In de periode 2005-2007 heb ik een herscholing gedaan voor kinderverzorgster. Ik had al een diploma van opvoedster in de gehandicapten sector maar nooit gebruikt. Door de herscholing kon ik terug in de sector komen maar ook de tekorten van mijn eerdere opleiding bijwerken. Een geweldig leerrijke periode. Niet alleen vakkundig maar ook op persoonlijk vlak.
Hierna heb een twee jaar de ene interim na de andere gedaan. Ik deed mijn werk graag en wilde het ook goed doen. Maar mijn gezondheid begon me parten te spelen.
Dermate zelfs dat de zorginstellingen bang van me werden. Door mijn ziekte was ik nog geen enkele keer thuis gebleven maar toch vreesden ze er voor dat ik lange perioden ziek zou worden en kreeg hierdoor nergens meer een interim aangeboden.

Ik wilde werken. Ik wilde mijn bijdrage doen aan ons gezin. Door de gunst van een interim bureau kreeg ik de keuze om een opleiding heftruckchauffeur te gaan doen. Na 3 dagen had ik de smaak goed te pakken en wilde dit verder blijven doen. Het heeft me uit eindelijk tot mijn huidige job als magazijnier gebracht.
Op de 3 jaar dat ik er nu werk ben ik 3 dagen afwezig geweest om wille van ziekte.

Vanaf onze geboorte hebben we een vrije wil gekregen van God om te kiezen voor of tegen en die mogen we gebruiken. Hij respecteert die zelfs! Maar het is een kunst om vanuit ons geboorterecht om te mogen kiezen, te gaan staan en toe te passen. Hoe vaak laten wij anderen voor ons beslissen. Wanneer begin jij terug te kiezen?

Nadenkertje

Waar wordt jij enthousiast van:

voor de werken van de Heer

of

voor de Heer van de werken

Ik kan het niet!

Wanneer we iets niet kunnen zeggen we al heel snel: "Ik kan het niet!" en gooien we de dingen neer of beginnen we er nog niets eens aan. We zijn kwaad (vooral op ons zelf!) en zijn daarna prikkelbaar en emotioneel heel onstabiel. Wij vrouwen kunnen het dan ook niet laten om een potje te gaan huilen.
Als christen volgt er dan vaak het gebed: "God doet U het maar!"
God is almachtig en kan alles maar wil Zijn droom samen met ons tot uitvoer brengen.
Wanneer we dan zeggen 'God doet U het maar!' Zeggen we van onze kant de samenwerking al op nog voor ze begonnen is. 
Wanneer we met Hem willen samenwerken mogen we bidden:'God, ik kan het zelf niet, maar wilt U het doen door mij heen?'
Bekijk het dan als mogelijkheden om nieuwe dingen te leren.

Voor mijn werk ben ik allround magazijnier en komen er allerlei technische handelingen bij te kijken. Ondertussen heb ik me er al menige eigen gemaakt maar nieuwe technieken en handelingen komen toch op mijn pad. Had ik in het begin gezegd 'Ik kan dat niet, dus dan doe ik dat niet!' Was ik vlug voor een nieuwe job mogen gaan kijken.
Dus vroeg ik aan mijn collega om het uit te leggen en het me voor te doen. Daarna vroeg ik hem om het mij te laten doen maar dat ik het op mijn eigen tempo mocht leren en indien nodig hulp kon komen vragen. En ja, ik heb (en moet nog) regelmatig God om wijsheid en inzicht vragen om mijn werk goed te kunnen doen. Het is fascinerend om te zien de manieren die God gebruikt om mij nieuwe dingen te leren. 

In de wereld toegeven dat je iets niet kan  = toegeven dat je een zwakkeling bent.
Naar God toegeven dat je iets niet kan = toegeven aan openheid en je afhankelijk opstellen van Hem. 
Persoonlijk heb ik mogen ervaren dat wanneer ik toegaf iets niet te kunnen inderdaad als zwakkeling werd beschouwd, zeker als vrouw. Maar de bewondering en het respect dat ik mocht ervaren om niet mijn hoofd te laten hangen, om door te zetten om het te leren en dingen mij eigen te maken, is een ware zegening. Niet alleen voor mezelf maar ook voor iedereen rond mij heen. 

Mattheüs 11:28-30
Laat allen die gebukt gaan onder zware lasten, bij mij komen: ik zal u verlichting geven. Neem mijn juk op u en laat mij uw leermeester zijn, want ik ben zachtmoedig en eenvoudig. Bij mij zult u rust vinden. Want het juk dat ik u opleg, is zacht en de last die ik u te dragen geef, is licht.’ 

Ik zie - U ziet

Ik zie een berg,
U ziet een wonder.
Ik zie een woestenij,
U ziet een prachtige tuin.
Ik zie gedroogde beenderen,
U ziet een leger.
Ik zie onmogelijkheden,
U ziet alles.

Ik zie zaad,
U ziet de oogst.
Ik zie water,
U ziet wijn.
Ik zie de gebrokenen,U ziet U lichaam..
Ik zie mijn vijand,
U ziet uw voetbank.


U bent Ik ben,
maar ik was zo blind al die tijd.
Mijn God raak mij aan,
Ik wil de dingen zien zoals U ze ziet.

Ik zie mijn zonden,
U ziet het bloed van uw Zoon.
Ik zie een baby,
U ziet een Redder.
Ik zie mijn geloofs grenzen,
U ziet redding.
Ik zie een bedelaar,
U ziet een zoon.

Ik zie mijn Vader,
U ziet uw Zoon.
Ik zie een herder,
U ziet uw Lam.
Ik zie mij Redder,
U ziet uw vreugde.
Ik zie in uw ogen,
kijkend in de mijne. 

I see, you see - Jonathan David Helser

Een nadenkertje

"God had 10 plagen nodig om Zijn volk uit Egypte te leiden.

Daarna had God 40 jaar nodig om Egypte uit Zijn volk te krijgen."

Wil ik een ezel zijn?

Het laatste wat je wil horen is om uitgemaakt te worden voor 'ezel'!
Door mijn lieve buurvrouw, die in het bezit is van 3 prachtige ezels, heb ik de dieren mogen leren kennen.
Het zijn geweldige dieren die niet koppig zijn, maar juist heel beschermend zijn!
Wat ze niet kennen en/of slechte ervaringen mee gehad hebben in hun leven, staat gelijk aan gevaar.
Gevaar kan je leven kosten dus: STOP!
Het is dan aan jou om hen te overtuigen dat het wel veilig is.

Is dit bij ons mensen ook niet zo?
Waar we ons aan pijn gedaan hebben of diep gekwetst zijn door geworden. Zijn we dan nog vlug geneigd dat opnieuw te doen? Of zijn we vlug geneigd om iets nieuws zomaar aan te nemen en uit te voeren? Ikke niet hoor.
Nee, je zal me mogen overtuigen, en soms veel overtuigen, dat het veilig is en dat ik het kan vertrouwen.
Vaak was er eerst herstel van mijn 'wonden' nodig. Om terug te kunnen aansterken. Durven kijken naar wat er juist verkeerd gegaan was: gebrek aan kennis?, gebrek aan ervaring?, het verkeerde tijdstip? (schaatsen op een open plas in de zomer bijvoorbeeld ipv in de winter), gebrek aan vaardigheid? noem maar op.

Wanneer ik kijk naar Gods Woord is het juist hetzelfde. God de Vader geeft in Zijn Woord vele aanwijzingen hoe ik mag (niet moet!) leven.
Ik mag bij Jezus komen wanneer ik het niet meer zie zitten (mattheüs 11:28-30)
Samen met Jezus en het juiste 'juk' kan ik verder op weg gaan.
Gebrek aan ervaring? Dat mag, want ik mag struikelend achter Jezus aan gaan. Want wanneer ik val mag ik terug op staan en opnieuw proberen.  (spreuken 24:16)
Wanneer wij onze fouten erkennen dan kan er aan gewerkt worden om ze te doen genezen en te voorkomen dat ze opnieuw gaan gebeuren. (1Johannes 1:9)

Ook in Gods Woord komt er tweemaal een verhaal voor waarbij een ezel in mee speelt.
Het eerste verhaal is het verhaal van de ezel van Bileam (Numeri 22) en wanneer Jezus zijn intocht in Jeruzalem maakt (Johannes 12 vanaf vers 12)